Zijn watervogels die in beschermde omgeving gehouden worden nog wilde dieren?

Onlangs een bericht gelezen dat zwaluwen die nesten maken onder de bruggen van autosnelwegen op zeer korte tijd muteren naar kleinere vleugels (ongeveer – 4 mm) dan hun soortgenoten die gewoon hun nesten maken in de vrije natuur. Hierdoor zijn ze veel wendbaarder en kunnen ze veel beter de autos en vrachtwagens ontwijken.

Zou het dan ook kunnen dat onze watervogels die toch ook al meer als 50 jaar in beschermde omgeving leven ook gaan muteren naar niet-vliegende vogels. De noodzaak om te vliegen is er niet meer. Zuiver water en voer staan altijd ter beschikking. Ze hebben geen last meer van roofdieren, dus het vluchtgedrag zal ook verdwijnen. Dit is al merkbaar omdat als je ze benaderd (zeker hun verzorger) ze bijna voor je voeten blijven zitten. Jongen overleven massaal, in de natuur is dit wel anders. Ook worden ze ouder dan in de vrije natuur omdat ze een betere verzorging krijgen. Ook komen en overleven er meer en meer kleurafwijkingen in onze perken.

Als men al deze factoren samen bekijkt kunnen we dan nog praten over wilde eendensoorten in beschermde omgeving? Volgens mij gaan we de weg op van de gedomesticeerde soorten en binnen afzienbare tijd worden alle watervogelsoorten zowel de wildkleurige, de mutanten, de hybriden en de gedomesticeerde onder één groep geplaatst. Op dit ogenblik worden er bijna door iedere liefhebber kleurafwijkingen in zijn perken gehouden. Is de stap dan nog zo ver dat men soorten onderling gaat kruisen om een nieuwe soort te kweken gelijk het gebeurd is met de gedomesticeerde waar men werkte naar soorten nutsdieren die vooral belangrijk waren voor de eieren en het vlees. Men zal het nu niet meer doen om nutsdieren te kweken maar gewoon voor de uitdaging om iets nieuws te krijgen.

Ook het herintroduceren van door ons gehouden vogels terug in de natuur is een fabeltje dat sommige verenigingen als reden van bestaan in stand word gehouden. De door ons gekweekte vogels zijn geen wilde dieren meer en zullen niet kunnen overleven. Indien dit de oplossing zou zijn dan zouden er geen soorten meer bedreigd zijn en/of uitsterven. Het zou gemakkelijk zijn, de ijsbeer is bedreigd, we kweken er een 10.000 en zetten ze dan maar uit aan de Noordpool en de soort is behouden. Misschien is er één uitzondering geweest, de Hawaiï gans, maar dit is gebeurd in de jaren 60 van de vorige eeuw en er werden tegelijkertijd verregaande beschermingsmaatregelen genomen in de natuur zelf.

Daarom is het ook zo belangrijk dat we achter ieder initiatief staan om onze watervogels in de vrije natuur te beschermen. We moeten trachten iedere soort die er nu nog in de natuur is te blijven behouden en liefst in hun zo natuurlijk mogelijke omgeving. Dit is onze taak als liefhebber en onze erfenis voor ons nageslacht. Door het zelf houden van (eigenlijk allemaal) gedomesticeerde watervogels, zowel wildkleurige, mutanten en hybriden alsook gedomesticeerde soorten kunnen we iedereen de pracht van watervogels laten zien en hun er zo bewust van te maken dat de nog overblijvende natuur beschermd moet worden. De watervogels die we zelf houden zijn dan wel geen wilde soorten meer, maar door andere mensen hun schoonheid te laten zien, dragen we zeker bij aan het bewustmaken van de noodzaak van natuurbescherming.