Moet een liefhebberij winst opbrengen?

Ik stel me soms toch wel vragen bij de prijzen die gevraagd worden voor sommige eenden.

De meest voorkomende wilde eend is de Ijseend. Volgens schattingen zijn er ongeveer 3.000.000 stuks in de vrije natuur. Idem voor de Koningseider. Laat dit nu juist bij de duurste eenden zijn die men kan kopen uit gekweekte afkomst. In Amerika word er op gejaagd omdat er teveel zijn.

Eén van de redenen zal natuurlijk de moeilijke nakweek in gevangenschap zijn maar deze problemen stelden zich ook in de jaren 70-80 bij o.a. de nonnetjes. Maar toch ligt er ergens een wanverhouding. Bedreigde soorten gelijk de Laysantaling halen maar een minimum prijs, als je ze zelfs maar zou kunnen verkopen. Voor de bedreigde Meller eend is er zelfs een advies om er in beschermde omgeving niet meer mee te kweken omdat er een over aanbod is. Is het niet zo dat de prijs van bepaalde eendensoorten kunstmatig hoog gehouden?

Hetzelfde doet zich nu voor met de mutanten, waarvan de prijzen beduidend hoger liggen als de wildkleurige. Een zilver carolina koppel gaat tot 10 maal en meer de prijs van een wildkleurige. Hetzelfde heeft zich afgespeeld in de jaren 80 met de witte mandarijnen, die toen veel geld gekost hebben. Er werden toen door enkele liefhebbers(?) massaal mee gefokt om op korte tijd zoveel mogelijk profijt eruit te halen. Toen de buit binnen was deden zij allemaal hun witte mandarijnen weg, neen, zij werden zelfs de huidige voorvechters voor het behouden van wildkleurige en vinden nu het houden van mutanten een doodzonde.

Volgens mij moeten deze fokkers zich eens de vraag stellen of ze liefhebber of broodfokker zijn? In feite heb ik zelf niets tegen iemand die rechtuit zegt dat hij met zijn hobby geld wil verdienen, neen, heb er zlfs respect en bewondering voor, maar doe dit dan niet onder het mom van de liefhebberij en laat de liefhebber gewoon zijn eenden verder kweken en aan liefhebbersprijzen verkopen. Kijk niet neer op deze gewone liefhebbers want zij zijn per slot van rekening de groep mensen die watervogels houden uit liefde voor de dieren en niet uit winstbejag. De toekomst van onze hobby ligt bij deze echte liefhebbers en niet bij de anderen die met de glimlach hun watervogels zouden wegdoen als ze niets meer opbrengen.

Echte liefhebbers proberen ook de moeilijkere soorten te kweken en stimuleren “het verantwoord houden van” door ze aan lagere prijzen te verkopen aan collega liefhebbers. Het is toch soms te gek dat men op watervogelbeurzen ziet dat de dieren aangeboden door liefhebbers duurder zijn dan deze aangeboden door een handelaar.