Gedomesticeerde mutanten…

In een eerder schrijven heb ik al eens mijn zorg geuit over het enkelvoudige duiden op kleur wanneer we het hebben over een mutant. Immers, iedere mus is een vogel maar niet iedere vogel is een mus. Toen ik, in het najaar, een grote vogeltentoonstelling bezocht trokken de zebravinken mijn aandacht. Als er één vogel de term gedomesticeerd heeft verdiend dan is het wel de zebravink. Ze worden tegenwoordig gefokt in een enorme hoeveelheid van kleuren maar (gelukkig) ook nog in de wildkleur.

Wat dat betreft is er dus een vergelijk met onze eenden. Laten we als voorbeeld nemen de, alom bekende, madarijneend. We hebben die in wildkleur, en puristen willen dat zo houden, maar ook in wit en in blond. Maar welke kleur ze dan ook vertonen, hun uiterlijk, hun gewicht en hun formaat is allemaal nog zoals de wildvorm. Zo niet bij de zebravink. Het huidige fenotype is een karikatuur van de wildvorm.Om te beginnen zijn ze bijna eens zo groot! Voor ons zou dat een duidelijke waarschuwing moeten zijn.

Laten we stoppen met de ogen te sluiten voor het feit dat we de mandarijneend (en alle andere eenden) aan het domesticeren zijn. Dolgraag zou ik een discussie willen openen (waar blijf je Jan Willem?) over wat we in de toekomst met onze vogels gaan doen. Gaan we het wilde fenotype in een soort van rasstandaard samenvatten en gaan we daarnaar fokken of laten we de ontwikkelingen letterlijk aan het lot over. In dat laatste geval lopen we dus kans op een mandarijneend, over een jaar of twintig, zo groot als een Rouaaneend nu. Natuurlijk is dat gechargeerd gezegd maar dat doe ik alleen maar om de bedoeling duidelijk te maken. En misschien is een mandarijneend met het Rouaaneend-formaat wel erg mooi. Wie het weet mag het zeggen. Als we willen sturen dan moeten we echter niet lang meer wachten. Mutanten zijn niet per definitie kleurmutanten. Laten we het type niet vergeten.

Ik ben heel erg benieuwd naar de feed back van onze leden.

Hans Diehl