Carnaval, een vrijbrief om gek te doen…

Carnaval, een vrijbrief om een paar dagen ‘lekker gek’ te doen, de tijd om rond te hossen in gekke outfits. Volwassen mensen die zich volgieten met bier, naar ‘hoempapa muziek’ luisteren, rondhossen in een of ander raar pakkie en dat aangrijpen om eens lekker buiten de pot te pissen…notabene een feest met religieuze achtergrond…

 

Carnaval was vroeger een christelijk feest voordat de vastentijd aanbrak. Nog één laatste moment om uit je dak te gaan en even lekker te eten. Een traditioneel feest in dorpen met praalwagens etc. wat nog te begrijpen en te waarderen is.

 

 

Carnaval vandaag:

Niemand kent je, niemand kan het iets schelen wat je doet en bovendien geeft carnaval je de gelegenheid om in een openbaar plantsoen te kunnen kotsen alsof je weer 17 bent, op een biljarttafel te kunnen dansen en er dan af te vallen, met je broek omlaag de wc uit te kunnen lopen, uitgebreid te kunnen tongen met een gescheiden vrouw van 45 die verkleed is als Bride of Dracula…

 

Waar het om draait is drank….het wannabe verkleedfeestje met die muziek die je normaal niet wilt horen en de bijbehorende polonaise, de meest stompzinnige massabezigheid ooit, waar vele katholieke wijven een week lang er op los mogen neuken….ja want carnaval is voor vele een vuig zuip- en neukfeest.

Nu ben ik nooit een fervent caranavalsvierder geweest. Ik houd niet zo van de dronken, lastige mensen die denken dat ze ten tijde van de carnaval wel zonder toestemming aan je mogen zitten, het grappig vinden om bijvoorbeeld verkleed als een maandverbandje de kroeg binnen komt lopen (want de Brabanders en Limburgers steken veel moeite in een perfect pak)..

Maar, zoals mij wordt verteld, “met carnaval moet je niet zeuren over kots op je kleding, over glas in je schoenen of als iemand uit zijn of haar bek stinkt omdat hij of zij toevallig ontbeten heeft met een broodje döner, trap geen open deur in met een klacht over hoempapamuziek….. iedereen slikt het deze dagen….” (……iedereen???)